Kancelaria Prawna MARTYN

Mirosław Martyn

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 6 września 1999 r. w sprawie leczenia substytucyjnego. (Dz. U. z dnia 24 września 1999 r.) Na podstawie art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 75, poz. 468 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 715) zarządza się, co następuje: § 1.  Leczenie substytucyjne polegające na stosowaniu, w ramach programu leczenia uzależnienia, środka odurzającego lub substancji psychotropowej, zwanych dalej "środkami substytucyjnymi", ma na celu:   1)   poprawę stanu somatycznego i psychicznego,   2)   readaptację osób uzależnionych, zwanych dalej "pacjentami",   3)   ograniczenie rozprzestrzeniania zakażeń HIV i innych. § 2.  1. Pacjentów do leczenia substytucyjnego kwalifikuje kierownik programu leczenia uzależnienia, zwanego dalej "programem", jeśli spełniają łącznie następujące warunki:   1)   są uzależnieni co najmniej od 3 lat,   2)   ukończyli 21 lat,   3)   podejmowane próby leczenia konwencjonalnymi metodami okazały się nieskuteczne,   4)   wyrażą zgodę na przetwarzanie danych osobowych w zakresie określonym rozporządzeniem. 2. Kierownik programu może zakwalifikować do leczenia substytucyjnego pacjentów nie spełniających warunków, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, jeśli przemawiają za tym ważne względy zdrowotne. 3. Kierownik programu wyłącza z leczenia substytucyjnego pacjenta, jeżeli trzykrotne kolejne lub pięciokrotne wykonane w ciągu 6 miesięcy badanie moczu potwierdza przyjmowanie innych niż stosowane w leczeniu środków odurzających lub substancji psychotropowych. Kierownik może wyłączyć również pacjenta, który nie przestrzega innych ważnych wymogów określonych programem. § 3.  1. Podstawowym środkiem substytucyjnym stosowanym w leczeniu substytucyjnym jest metadon. 2. Kierownik programu...